Αφηγητής
Ζούσε κάποτε ένας άνθρωπος που τον έλεγαν Πανώφ, σε μια
χώρα μακριά την Ρωσία. Όλοι τον φώναζαν μπάρμπα Πανώφ, γιατί όλοι τον
αγαπούσαν. Δεν ήταν πλούσιος, αλλά δεν ήταν και φτωχός. Καθόταν στη μεγάλη
πολυθρόνα του και ξεκουραζόταν ή στο μικρό σκαμνί του και δούλευε. Ήταν
τσαγγάρης. Όταν έβγαινε στο δρόμο χαιρετούσε χαρούμενος τους ανθρώπους. Σήμερα
όμως ήταν μια μέρα αλλιώτικη. Ήταν παραμονή Χριστούγεννα και πήρε να διαβάζει
την ιστορία της γέννησης του Χριστού.
Μπάρμπα Πανώφ
Αν ερχόταν σε μένα θα τους έβαζα να κοιμηθούν στο άνετο
κρεβάτι μου και θα σκέπαζα το μωρό με τη ζεστή κουβέρτα. Θα’ χα και γω
συντροφιά. Αχ πόσο θα’ θελα να τον δω.
Αφηγητής
Διάβασε και για τους τρεις πλούσιους ανθρώπους που ήρθαν
απ’ την ανατολή και έφεραν στο Χριστό: χρυσάφι, σμύρνα και λιβάνι.
Μπάρμπα Πανώφ
Αν ερχόταν σε μένα θα του χάριζα αυτά τα παιδικά
παπούτσια. Είναι πραγματικά πολύ ωραία.
Φωνή ακούγεται
Μπάρμπα Πανώφ ετοιμάσου. Αύριο θα’ ρθω στο σπίτι σου, μα
δεν θα σου πω ποιος είμαι. Πρόσεξε να με αναγνωρίσεις.
Μπάρμπα Πανώφ
Ναι Κύριε θα σε περιμένω. Θα σταθώ στο παράθυρο και θα σε
περιμένω. Αλλά πώς θα σε αναγνωρίσω; Δεν ήσουν πάντα μωρό.
Αφηγητής
Την άλλη μέρα ο μπάρμπα Πανώφ πήγε στη χριστουγεννιάτικη
θεία λειτουργία. Όταν γύρισε στο σπίτι του έβαλε την καρέκλα του κοντά στο
παράθυρο και περίμενε.
(Χτυπάει η πόρτα ο μπάρμπα Πανώφ ανοίγει και βλέπει
μπροστά μια γυναίκα φτωχικά ντυμένη με ένα μωρό).
Γυναίκα
Ήρθα από πολύ μακριά. Μήπως θα μπορούσα να μείνω λίγο να
ξεκουραστώ στο σπίτι σας; δεν έχω χρήματα για να πάω κάπου αλλού. Και το μωρό
μου κρυώνει έξω.
Μπάρμπα Πανώφ
Έλα μέσα κυρά να ζεσταθείς. Θέλεις λίγη σούπα; έχω και
γάλα για το μωρό σου. (της δίνει να πιει) Α το καημένο δεν έχει παπουτσάκια.
Είναι γυμνά τα ποδαράκια του. (βγάζει από το ντουλάπι τα παπουτσάκια που θα
χάριζε στο Χριστό και της τα δίνει) Να κυρά πάρτα για το μωρό σου.
Γυναίκα
Πώς να σε ευχαριστήσω δεν ξέρω. Είσαι τόσο καλός. Αλλά
πέρασε η ώρα και πρέπει να πηγαίνω. Σ’ ευχαριστώ πολύ για όλα, μπάρμπα Πανώφ.
Αφηγητής
Οι ώρες περνούσαν, αλλά ο Χριστός δεν φαινόταν. Νύχτωσε
και ο Πανώφ …
Μπάρμπα Πανώφ
Αχ Θεέ μου, πόσο
ήθελα να έρθεις σήμερα.
Φωνή ακούγεται
Μα ήρθα Πανώφ, δεν με αναγνώρισες; Εγώ ήμουν που πεινούσα
και μου έδωσες φαγητό. Εμένα βοήθησες και δέχτηκες σήμερα σπίτι σου να ζεσταθώ.
Τα δικά μου πόδια ζέστανες, όταν έδωσες στη φτωχή γυναίκα εκείνα τα όμορφα
παπούτσια για το μωρό της. Δε με γνώρισες Πανώφ;
Μπάρμπα Πανώφ
Ώστε λοιπόν ήρθες! Ήρθες Θεέ μου! Ήσουν εδώ όλη μέρα μαζί
μου! Σ’ ευχαριστώ.
Χ.Β.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου