Στο ιστολόγιο αυτό μπορείτε να βρείτε εργασίες των παιδιών των Νηπιαγωγείων, σχέδια εργασίας και θεματικές προσεγγίσεις που προτείνονται από εκπαιδευτικούς και υλικό που αναρτά η υπεύθυνη του ιστολογίου. Κρατά δε ως παρακαταθήκη όσα έχουν αναρτηθεί από τα Νηπιαγωγεία της 64ης Περιφέρειας Προσχολικής Αγωγής που πλέον δεν υφίσταται.
Translate
Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2016
Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2016
Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2016
Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2016
Ένα παιχνίδι ταύτισης με το 2016 που παίξαμε στην τάξη μας: 55ο Νηπιαγωγείο Πατρών
Σε Α4 χρωματιστά χαρτιά γράφουμε με έξι διαφορετικές γραμματοσειρές το 2016 και εκτυπώνουμε δύο για κάθε χρώμα. Σε κάθε πίνακα φτιάχνουμε καρτελάκια, κόβοντας κάθε νούμερο ξεχωριστά,αφού πρώτα κολλήσουμε χαρτόνι μαύρο στη πίσω πλευρά.
Στην παρεούλα χωρίζουμε τα παιδιά σε δύο
ομάδες. Την κίτρινη και την μπλε ομάδα.
Τα καρτελάκια τα σκορπίζουμε ανάποδα
και κάθε παιδί της κάθε ομάδας, γυρίζει ένα καρτελάκι τη φορά και αν είναι το
χρώμα της ομάδας του προσπαθεί να ταυτίσει το νούμερο στο πίνακα της ομάδας του.
Αν τραβήξει καρτελάκι με χρώμα της αντίπαλης ομάδας το δίνει στο παιδί της άλλης
ομάδας. Νικήτρια η ομάδα που θα συμπληρώσει πρώτη το δικό της
πίνακα (Παιχνίδι από τη Χριστιανική Εστία Πατρών).
Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2016
Με πρωταγωνιστές τα κουμπιά!!!
Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2016
Σπίτι - Μουσείο Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη
της κ. Αθηνάς Παπαγεωργίου, διευθύντριας του Μουσείου
"Το σπίτι όπου γαλουχήθηκε και πέρασε τα πρώτα του χρόνια ο συγγραφέας της Φόνισσας, όπου δοκίμασε τους πρώτους καημούς κι έπλεξε τα πρώτα όνειρα της ζωής του και όπου κατατρεγμένος έκλεισε τα μάτια του, είναι απ' τα παλιά αρχοντικά του νησιού, της ντόπιας αρχιτεκτονικής, στο κεντρικότερο μέρος της πόλης της Σκιάθου" (Γ. Βαλέτας).
Απέχει 80 μέτρα από το ανατολικό λιμάνι, διώροφο με το κατώγι και το ανώγι του. Είναι κτίσμα του 1860, αγροτικού τύπου, εμβαδού 75 τ.μ. και σ' αυτό έζησε όλη η οικογένεια του παπα-Διαμαντή Εμμανουήλ, τα 5 παιδιά του (3 κορίτσια και 2 αγόρια) και η πρεσβυτέρα, μητέρα του Αλ. Παπαδιαμάντη, η Γκιουλώ (Αγγελικώ) Μωραΐτη-Παπαδιαμάντη.
Στον επάνω όροφο είναι τρία δωμάτια, οι κατοικήσιμοι χώροι, και έξω στο χαγιάτι είναι το καλοκαιρινό κουζινάκι του σπιτιού. Από την πλατεία Παπαδιαμάντη μια ξύλινη σκάλα στην ανατολική πλευρά του σπιτιού μας οδηγεί στο χαγιάτι και από αυτό εισερχόμαστε στο σπίτι.
Ό,τι αντικείμενα, έπιπλα και ρούχα υπάρχουν είναι αυτά που θέλησαν να χαρίσουν οι απόγονοι του συγγραφέα, που είναι ανήψια του, τα παιδιά δηλ. της παντρεμένης αδελφής του Ουρανίας Αλεξάνδρου και του αδελφού του Γιώργου Παπαδιαμάντη.
Σ' αυτό εδώ το δωμάτιο, στην πλευρά αριστερά από το τζάκι, στις 2 προς 3 Ιανουαρίου 1911, άφησε την τελευταία του πνοή ο σπουδαίος ένοικος αυτού του σπιτιού, όντας 35 μέρες κατάκοιτος από γρίππη και πνευμονία.
"Το σπίτι όπου γαλουχήθηκε και πέρασε τα πρώτα του χρόνια ο συγγραφέας της Φόνισσας, όπου δοκίμασε τους πρώτους καημούς κι έπλεξε τα πρώτα όνειρα της ζωής του και όπου κατατρεγμένος έκλεισε τα μάτια του, είναι απ' τα παλιά αρχοντικά του νησιού, της ντόπιας αρχιτεκτονικής, στο κεντρικότερο μέρος της πόλης της Σκιάθου" (Γ. Βαλέτας).
Απέχει 80 μέτρα από το ανατολικό λιμάνι, διώροφο με το κατώγι και το ανώγι του. Είναι κτίσμα του 1860, αγροτικού τύπου, εμβαδού 75 τ.μ. και σ' αυτό έζησε όλη η οικογένεια του παπα-Διαμαντή Εμμανουήλ, τα 5 παιδιά του (3 κορίτσια και 2 αγόρια) και η πρεσβυτέρα, μητέρα του Αλ. Παπαδιαμάντη, η Γκιουλώ (Αγγελικώ) Μωραΐτη-Παπαδιαμάντη.
Στον επάνω όροφο είναι τρία δωμάτια, οι κατοικήσιμοι χώροι, και έξω στο χαγιάτι είναι το καλοκαιρινό κουζινάκι του σπιτιού. Από την πλατεία Παπαδιαμάντη μια ξύλινη σκάλα στην ανατολική πλευρά του σπιτιού μας οδηγεί στο χαγιάτι και από αυτό εισερχόμαστε στο σπίτι.
Ό,τι αντικείμενα, έπιπλα και ρούχα υπάρχουν είναι αυτά που θέλησαν να χαρίσουν οι απόγονοι του συγγραφέα, που είναι ανήψια του, τα παιδιά δηλ. της παντρεμένης αδελφής του Ουρανίας Αλεξάνδρου και του αδελφού του Γιώργου Παπαδιαμάντη.
Στο χωλ συναντάμε αριστερά επάνω το εικονοστάσι με τα εικονίσματα, το καντηλάκι και το θυμιατό, δείγματα της βαθιάς θρησκευτικής ευλάβειας που υπήρχε στο σπίτι. Δεξιά είναι η μικρή κρεβατοκάμαρα, το δωματιάκι, όπου κοιμόταν ο συγγραφέας, όταν ερχόταν στο νησί του από την Αθήνα.
Στη μέση είναι το σαλόνι του σπιτιού με τον στολισμένο με υφαντά Σκιαθίτικο καναπέ, το γραφειάκι του κυρ-Αλέξανδρου, τις φωτογραφίες των γονιών του στον τοίχο και την προθήκη, όπου φυλάσσονται τα προσωπικά του αντικείμενα. Η πέννα του Αλ. Παπαδιαμάντη με την οποία έγραψε τα 180 διηγήματα, το μελανοδοχείο, το ψαλτήρι του και φωτοτυπίες χειρογράφων του. Υπήρχαν σ' αυτή την προθήκη κι άλλα 4 προσωπικά του αντικείμενα (το αμμοδοχείο, η σφραγίδα του, το κομπολόι του και η καπνοσακκούλα), αλλά δυστυχώς το Φεβρουάριο του 1999 για πρώτη φορά το σπίτι διαρρήχθηκε, βεβηλώθηκε από ιερόσυλους και εκλάπησαν αυτά τα αντικείμενα, για την τύχη των οποίων δεν έχουμε ως τώρα καμία είδηση.
Τέλος το τρίτο δωμάτιο ήταν το καθιστικό τους, το χειμωνιάτικο δωμάτιο με το τζάκι, τα μιντέρια (καναπές-κρεβάτι), το σοφρά (τραπέζι φαγητού), το μπαούλο για τα ρούχα τους, ένα γωνιαίο ντουλάπι, όπου έβαζαν το ψωμί και το φαγητό τους, κι ένα εντοιχισμένο ντουλάπι με διακοσμητικά αντικείμενα (παραδοσιακά πιάτα, κηροπήγια, το φλυτζανάκι του και το φαναράκι, που έπαιρνε ο κυρ-Αλέξανδρος για να βλέπει στο δρόμο).
Σ' αυτό εδώ το δωμάτιο, στην πλευρά αριστερά από το τζάκι, στις 2 προς 3 Ιανουαρίου 1911, άφησε την τελευταία του πνοή ο σπουδαίος ένοικος αυτού του σπιτιού, όντας 35 μέρες κατάκοιτος από γρίππη και πνευμονία.
Μία εσωτερική ξύλινη σκάλα οδηγεί στην αυλή και στο ισόγειο του σπιτιού, το οποίο χρησιμοποιούνταν από την οικογένεια ως αποθηκευτικός χώρος.
Μετά το θάνατο του συγγραφέα, το σπίτι συνέχισε να κατοικείται από την οικογένεια και συγκεκριμένα από τις τρεις ανύπαντρες αδελφές του Αλ. Παπαδιαμάντη έως το 1936, για να πουληθεί από τους κληρονόμους το 1940 σε δύο ιδιώτες Σκιαθίτες και στη συνέχεια να απαλλοτριωθεί το 1954 από το Δήμο Σκιάθου και να διασωθεί. Το 1965 κρίθηκε ιστορικό διατηρητέο μνημείο από το Υπουργείο Πολιτισμού. Η χρήση του Μουσείου παραχωρήθηκε το 1993 στη Δημοτική Επιχείρηση "Αναπτυξιακή Σκιάθου".
Το σπίτι-Μουσείο του Αλ. Παπαδιαμάντη δέχεται περίπου 25.000 επισκέπτες κάθε χρόνο και επιτελεί δύο σκοπούς: α) έχει τεθεί στην ιδιοκτησία της Ελληνικής Εθνικής σκέψης, κρατώντας άσβεστη τη μνήμη του μεγάλου διηγηματογράφου, β) αποτελεί ζωντανή φωτογραφία του παρελθόντος.
Το σπίτι-Μουσείο του Αλ. Παπαδιαμάντη δέχεται περίπου 25.000 επισκέπτες κάθε χρόνο και επιτελεί δύο σκοπούς: α) έχει τεθεί στην ιδιοκτησία της Ελληνικής Εθνικής σκέψης, κρατώντας άσβεστη τη μνήμη του μεγάλου διηγηματογράφου, β) αποτελεί ζωντανή φωτογραφία του παρελθόντος.
Σε μια εποχή που αλλάζει η διακόσμηση των εσωτερικών, των επιπλώσεων και του εξωτερικού των σπιτιών, οι μέλλουσες γενιές θα βλέπουν στο σπίτι του Παπαδιαμάντη την εικόνα του νησιώτικου σπιτιού του παρελθόντος. Γι' αυτό λοιπόν το Σπίτι-Μουσείο Αλ. Παπαδιαμάντη θα περιμένει πάντα κάθε επισκέπτη-ευλαβικό προσκυνητή της μνήμης και του πνεύματος του κοσμοκαλόγερου να τον υποδεχτεί να τον ξεναγήσει στο χώρο καθημερινά.
Πηγή: http://mouseiopapadiamanti.blogspot.gr/p/blog-page.html
Ο Εγγονόπουλος συναντά τον Παπαδιαμάντη!
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης και Μεταθανάτια προσωπογραφία του Ποιητή (1940), έργα του Νίκου Εγγονόπουλου. Πηγή: www.lifo.gr
Θυμόμαστε τον Παπαδιαμάντη…
Ο «Άγιος» των ελληνικών γραμμάτων όπως έχει ονομαστεί από πολλούς ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, άφησε την τελευταία του πνοή ξημερώματα στις 3 Ιανουαρίου του 1911, στη Σκιάθο. Ήταν άρρωστος με πνευμονία.
Ο
νομπελίστας ποιητής Γ. Σεφέρης, στο δοκίμιό του για τον Μακρυγιάννη
έγραφε: «Ο Μακρυγιάννης είναι ο πιο σημαντικός πεζογράφος της νέας
Ελληνικής Λογοτεχνίας, αν όχι ο πιο μεγάλος, γιατί έχομε τον
Παπαδιαμάντη». Ως «την κορυφή των κορυφών» τον χαρακτήριζε τον
Παπαδιαμάντη, ο μεγάλος Κ.Π.Καβάφης. «Όπου και να σας βρίσκει το κακό…
όπου και να θολώνει ο νους σας… μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη»,
έγραφε ο νομπελίστας Οδυσσέας Ελύτης. «Η ψυχή του είναι καθαυτό η
ρωμέικη λαϊκή ψυχή», τόνιζε ο Γρηγόριος Ξενόπουλος.
πηγή: http://www.pemptousia.gr/2016/01/thimomaste-ton-papadiamanti/