Translate

Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2015

Οι γυναίκες στον πόλεμο του 1940!

Όμως μη νομίσει κανείς ότι οι γυναίκες και τα παιδιά δεν συμμετείχαν. Βοήθησαν και αυτοί όσο μπορούσαν. Οι γυναίκες της Πίνδου κουβαλούσαν πυρομαχικά και τρόφιμα στους φαντάρους μας. Οι γυναίκες στις πόλεις έγραφαν γράμματα στα παιδιά τους και στους άνδρες για να τους δίνουν κουράγιο. Άλλες έγιναν νοσοκόμες και πήγαν στο μέτωπο να βοηθήσουν τους τραυματίες και άλλες έπλεκαν ζεστά ρούχα για να κρατούν τους στρατιώτες ζεστούς πάνω σε κείνα τα ψηλά βουνά.
Και τα παιδιά βοηθούσαν όσο μπορούσαν.



















Το 1940 μέσα από πίνακες του ζωγράφου Αλεξανδράκη

Οι άνδρες άφησαν τις οικογένειες τους και ξεκίνησαν για τον πόλεμο. Ήταν κάτι που δεν τους άρεσε, αλλά δεν ήθελαν να σκλαβωθεί η πατρίδα τους. Πολλοί χτυπήθηκαν από τα όπλα των Ιταλών, άλλοι κρύωσαν από το πολύ το χιόνι που υπήρχε στης Ηπείρου τα βουνά. Όμως δεν υποχώρησαν. Φώναζαν ΑΕΡΑΑΑΑΑ! και προχωρούσαν.











alexandros_alexandrakis_o_zografos_tou_epous_tou_40_fotografies-1.jpg

alexandros_alexandrakis_o_zografos_tou_epous_tou_40_fotografies-2.jpg

alexandros_alexandrakis_o_zografos_tou_epous_tou_40_fotografies-7.jpg

alexandros_alexandrakis_o_zografos_tou_epous_tou_40_fotografies-3.jpg

Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2015

Οι Ήχοι κι εμείς!

https://bouncyballs.org/ 

Ενεργοποιήστε το μικρόφωνο και παρακολουθήστε με κίνηση την ένταση των ήχων.Όταν η τάξη είναι ζωηρή, οι κύκλοι χοροπηδούν!
Όταν κάνουμε ησυχία οι κύκλοι ηρεμούν.

Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2015

Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο!

… Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω για το πώς να ζω, τι να κάνω και
πώς να είμαι, τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο. Η σοφία δε βρισκόταν στην
 κορυφή του σχολικού βουνού, αλλά εκεί, στα βουναλάκια από άμμο, 
στο νηπιαγωγείο.
Αυτά είναι τα πράγματα που έμαθα:
Να μοιράζεσαι τα πάντα.
Να παίζεις τίμια.
Να μη χτυπάς τους άλλους.
Να βάζεις τα πράγματα πάλι εκεί που τα βρήκες.
Να καθαρίζεις τις τσαπατσουλιές σου.
Να μην παίρνεις τα πράγματα που δεν είναι δικά σου.
Να λες συγγνώμη, όταν πληγώνεις κάποιον.
Να πλένεις τα χέρια σου πριν από το φαγητό.
Να κοκκινίζεις.
Ζεστά κουλουράκια και κρύο γάλα κάνουν καλό.
Να ζεις μια ισορροπημένη ζωή, να μαθαίνεις λίγο, να σκέπτεσαι λίγο, 

να σχεδιάζεις, να ζωγραφίζεις, να τραγουδάς, να χορεύεις, να παίζεις και 
να εργάζεσαι κάθε μέρα από λίγο.
Να παίρνεις έναν υπνάκο το απόγευμα.
Όταν βγαίνεις έξω στον κόσμο, να προσέχεις την κίνηση, 

να κρατιέσαι από το χέρι και να μένεις μαζί με τους άλλους.
Να αντιλαμβάνεσαι τα θαύματα. Να θυμάσαι το μικρό σπόρο 

μέσα στο δοχείο από φελιζόλ. Οι ρίζες πάνε προς τα κάτω και 
το φυτό προς τα πάνω. 
Τα χρυσόψαρα, τα χάμστερς, τα άσπρα ποντίκια, ακόμη κι ο μικρός σπόρος 
μέσα στο πλαστικό δοχείο, όλα πεθαίνουν. Το ίδιο κι εμείς.
Να θυμάσαι τελικά τα βιβλία και την πρώτη λέξη που έμαθες την πιο 

μεγάλη απ’ όλες: τη λέξη ΚΟΙΤΑ.
Όλα όσα πρέπει να ξέρετε βρίσκονται κάπου εδώ μέσα. Ο χρυσός κανόνας,

 η αγάπη ...
…Τελικά πρέπει να σας πω πως έχω άδεια παραμυθά. Ενας φίλος μου 

μου την έβγαλε και την κρέμασε στον τοίχο, πάνω από το γραφείο μου. 
Αυτή η άδεια μού επιτρέπει να χρησιμοποιώ τη φαντασία μου, 
για να ξαναβάζω σε σειρά τις εμπειρίες μου και να προωθώ το μύθο, 
όσο αυτός εξυπηρετεί κάποια όψη της αλήθειας. Ακόμη περιέχει
 το “πιστεύω” ενός παραμυθά:
* Πιστεύω ... Ότι η ελπίδα πάντα θριαμβεύει έναντι της εμπειρίας.
* Οτι το γέλιο είναι η μόνη θεραπεία της θλίψης.
* Και πιστεύω ότι η αγάπη είναι πιο δυνατή από το θάνατο.
Robert Fulghum

http://www.sxoliotisfysis.gr/nea/1093-osa-pragmatika-
tha-eprepe-na-ksero-ta-ematha-sto-nhpiagogeio
diaforetiko.gr : 1267557 413285018777776 74768026 o
 Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω, τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο

Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2015