Πασχαλινά Ποιήματα: Του Λαζάρου

Σήμερον έρχεται ο Χριστός ο επουράνιος θεός. Εν τη πόλει Βηθανία με κλάδους με βάϊα κλαίει Μάρθα και Μαρία Λάζαρον τον αδελφόν της τον γλυκύ και καρδιακόν της. Τον μοιρολογούν και λένε τον μοιρολογούν και κλαίνε. Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν και τον εμοιρολογούσαν Και τη μέρα την Τετάρτη κίνησε ο Χριστός για να ‘ρθει Τότε εβγήκεν η Μαρία έξω από τη Βηθανία και εμπρός του γόνυ κλεί και τους πόδας του φιλεί. -Αν εδώ ήσουν, Χριστέ μου δεν θα πέθαιν' ο αδελφός μου μα και πάλιν εγώ πιστεύω και καλότατα ηξεύρω ότι δύνασαι αν θελήσεις και νεκρούς να αναστήσεις. -Λέγω, πίστευε Μαρία άγωμεν εις τα μνημεία. Παρευθύς επήγασι και τον τάφον του εδείξασι. Τότε ο Χριστός δακρύζει και τον Άδη φοβερίζει. -Άδη, Τάρταρε και Χάρο, Λάζαρο θεν να σου πάρω! -Δεύρο έξω Λάζαρέ μου φίλε και αγαπητέ μου. Παρευθύς επελυτρώθη ανεστήθη κι εσηκώθη ζωντανός, σαβανωμένος και με το κερί ζωσμένος. Τότε Μάρθα και Μαρία, τότε όλη η Βηθανία μαθηταί και αποστόλοι εκεί ευρεθήκαν όλοι. Τότε τον Θεόν δοξάζουν και τον Λάζαρο εξετάζουν. -Πες μας, Λάζαρε, τι είδες εις τον Άδην απού πήγες; Είδα φόβους, είδα τρόμους, είδα βάσανα και πόνους, Δώστε μου νερό λιγάκι να ξεπλύνω το φαρμάκι της καρδιάς και των χειλέων και μην μ' ερωτάτε πλέον. Κάλαντα του Λαζάρου Ήρθ' ο Λάζαρος ήρθαν τα βάγια Ήρθ' ο Κυριακή που τρώνε ψάρια Να κοπιάσουμε στην εκκλησία Για ν΄ ακούσουμε χρυσά βιβλία. Βγάτε σας παρακαλούμε Για να σας διηγηθούμε Για να μάθετε τι εγίνει Σήμερα στην Παλαιστίνη. Σήμερα έρχετ' ο Χριστός Ο επουράνιος θεός Εις την πόλη Βηθανία Μάρθα κλαίει και Μαρία. Λάζαρον τον αδελφόν τους Και πολύ αγαπητόν τους Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν Και τον εμοιρολογούσαν. Την ημέρα την Τετάρτη Κίνησ' ο Χριστός για να ρθει Και βγήκε η Μαρία Έξω από τη Βηθανία. Και μπρος Του γονυκλινεί Και τους πόδας του φιλεί. «Αν εδώ ήσουν Χριστέ μου, δεν θα πέθαιν' αδελφός μου. Μα και τώρα γω πιστεύω Και καλότατα ηξεύρω, Ότι δύνασ' αν θελήσεις Και νεκρούς να αναστήσεις». Λέγει : «Πίστευε Μαρία. Άγωμεν εις τα μνημεία». Τότε ο Χριστός δακρύζει Και τον Άδη φοβερίζει. «Άδη, Τάρταρο και Χάρο, Λάζαρον θε να σου πάρω. Δεύρο έξω, Λάζαρέ μου, Φίλε και αγαπητέ μου». Λάζαρος απελυτρώθη Ανεστήθη και σηκώθη, Ζωντανός σαβανωμένος Και με το κερί ζωμένος. Πες μας, Λάζαρε τι είδες Εις τον Άδη όπου πήγες; -Είδα φόβους, είδα τρόμους είδα βάσανα και πόνους. Δώστε μου λίγο νεράκι Να ξεπλύνω το φαρμάκι Της καρδιάς, των χειλέων Και να μη ρωτάτε πλέον.